fryzjerstwo

Tym razem dwie na jedną.
Sajgonki wycięły Loli sierść na głowie i brzuchu. Ciekawe czy odrośnie?

kryzys c.d. ...

... na szczęście bez udziału Tysi.

Parę dni po tym jak udało mi się uspokoić Tysię, że poradzimy sobie z kryzysem, słuchalismy z eSBekiem rano radia. W serwisie informacyjnym usłyszeliśmy:
"Kryzys gospodarczy w Hiszpanii ma twarz dziecka".
Szybko spojrzałam  na drzwi do pokoju sajgonek. Na szczęście były zamknięte. Odetchnęłam z ulgą. Nie wiem jakbym Tysiakowi wytłumaczyła okoliczność, że co czwarte dziecko w Hiszpanii jest niedożywione z powodu kryzysu.

A dziś z kolei była antyrządowa mainfestacja w Piernikowie. Przez przypadek znalazłyśmy się z sajgonkami w jej centrum. Sajgonki zachwycone, bo uczestnicy manifestacji głośno grali na bębnach. W pewnym momencie zaczęli głośno krzyczeć "Miasto to nie firma!". Tysia oczywiście nie omieszkała zapytać co to znaczy. Jednak tym razem nie sprostałam matczynym obowiązkom - nie potrafiłam sześciolatowi wytłumaczyć tak, aby zrozumiał, o co chodzi w tym całym galimatjasie.

Ale i tak jestem wystarczającą matką - na dzień mamy dostałam od zaspanej Tysi laurkę z wyklejoną i namalowaną rybą. Ucieszyłam się, a jednocześnie bardzo zafrapowana byłam tą rybą na tej laurce. Na moje pytanie dlaczego właśnie ryba, Tysia z rozbrajającym uśmiechem odpowiedziała, że przecież jestem fanką ryb! W sumie racja, mogłabym się zajadać kilogramami.

refleks sześciolata

W sobotę byliśmy z sajgonkami na prawdziwym wiejskim weselu. Było tak bombowo, że Lili padła tuż przed oczepinami, a Tysia z wielkim przejęciem obserowowła wszystko, co działo się podczas ślubu i wesela. Tylko nie zanotowała jednej podstawowej kwestii...

Oczepiny miały się już ku końcowi, kiedy przyszedł czas na taniec z "młodymi" za kasę. Tysia zapytała co teraz będzie, więc wyjaśniłam jej zgodnie z prawdą, że teraz, aby zatańczyć z Panem lub Panną Młodą trzeba wrzucić pieniądze do odpowiedniego pojemnika. Tysia z zachwytem:
- Mamo, a dasz mi kasę?
Wyciągnęłam dychulę i jej podałam. Tysia pobiegła, wrzuciła do pojemnika Pana Młodego a następnie krótko z nim zatańczyła. Wróciła do mnie i patrząc jeszcze na Pana Młodego zapytała:
-  Mamo, a ten Pan z którym teraz tańczyłam to już z kimś wziął ślub???
- Tak, Kochanie. Dzisiaj.
- Dzisiaj???
- Tak i dlatego teraz jesteśmy na jego i jego żony weselu.

kryzys

W piątek słuchałyśmy z Tysią Trójki. Nagle Tysia wpada do mnie do kuchni i z lekkim przerażeniem pyta:
- Mamo, jak dotknie wszystkich to i nas????
- Co Tysiu?
- No, w radio właśnie powiedzieli, że kryzys gospodarczy w Grecji dotknie wszystkich. To znaczy, że dotknie też nas?
- Tysiu, nie martw się tak bardzo, tata z mamą juz niejeden kryzys przeżyli.
- No doobra, ale jak kryzys dotknie rodziców, to dotknie też dzieci?
- Tysiu, głowa rodziców w tym, żeby dzieci nie odczuwały skutków kryzysu w Grecji.
- Mamo, a Lolcia? Czy ją też dotknie kryzys?
- No... jeśli tak, to trochę częściej będzie jadła kostki, a przecież je bardzo lubi, prawda?
- Prawda.

I to na chwilę uspokoiło Tysię, która w dalszej kolejności dochodziła, dlaczego akurat kryzys w Grecji ma dotknąć wszystkich. Kwestię Unii Europejskiej wytłumaczyłam na tle Tysiowego organizmu, a Grecją był środkowy paluszek, w który ostatnim czasem weszła drzazga. Poradziłyśmy sobie z tą drzazgą, choć nie bez problemów, ale porównanie trafiło do Tysi. Po tym już nie wracała do tematu.

ciągłość smaku i szczęki

eSBek mega szybko wszystko zajada. Kiedyś, gdy wrzucał do buzi orzeszki jeden po drugim, zwróciłam mu na to uwagę, a on stwierdził, że robi tak dlatego, żeby mieć "ciągłość smaku". Kolokwialnie rzecz ujmując ciągłość smaku polega na tym, że należy wziąć do ust kolejnego kęsa zanim połknie się poprzedniego.
I ciągłość smaku występuje też u naszej Tysi. Kocha jeść, robi to szybko i bez marudzenia a od urodzenia przy tym jedzeniu mruczy.

Dziś przed zajęciami w Galerii pojechałyśmy z sajgonkami na gofry. Lili z cukrem pudrem - najpierw wylizuje właśnie ten cukier a w dalszej kolejności zajada się suchym gofrem, Tysia z truskawkami, ja z bitą śmietaną.

Tysia zjadła szybko i przyczaiła się na gofra Lili. Ja dostrzegając to zaproponowałam jej gryza swojego. Tysia z radością w oczach przyjęła po czym ponownie z tęsknotą popatrzyła na mojego gofra. Znów jej dałam, a ona po przełknięciu powiedziała:
- Mamo, ja już wszytsko rozumiem!
- Co Tysiu?
- Ja jem szybko, bo mam młodą szczękę a Ty wolno, bo masz starą! 

Monty Python

Dziś wybraliśmy się na prawdziwą wyprawę rowerową z debiutującą w tej roli Tysią. Zdała egzamin na 6 pokonując - w lwiej części leśną 15-kilometrową trasę. Wracając, w związku z brakiem obiadu w domu, wylądowaliśmy na naleśnikach, a towarzysząca nam Lola została popilnować rowerów.
Nie wiem jakim cudem, ale sajgonki nadal roznosiła energia. My wypompowani. Tysia szalała po stole resorakiem, robiąc nim "twixy". Nie załapałam o co jej chodziło. Po jakim czasie zapakowała resoraka w chusteczkę i zapytała mnie:
- Mamo, czy tak się okrywa małe pieski?
Ja: Nie wiem. A po co?
M: Żeby czuły się bezpieczne.
Ja: Tysiu a gdzie ten piesek ma głowę?
Tysia rozjerzała się po lokalu po czym zapytała: Jaki piesek?
Ja: No ten którego zapakowałaś w chusteczkę.
M: Mamo! Przecież tam nie ma żadnego pieska! Ale Ty jesteś łatwowierna!

nowa geografia według dwuipółlata

Wracałam z sajgonkami z Tymonowego przyjęcia. eSBek z krzesłami drugim samochodem. Przejeżdżałyśmy przez Wisłę a Lili krzyczy:
- Mamo, Wisły!
Ja: Tak Lili. Rzeka Wisła.
Lili spojrzała w prawą stronę mostu, następnie w lewą, po czym rzekła:
- Nie, mamo! To Wisły, bo są dwie!

jednak coś zostaje w głowie

Wczoraj było przyjęcie sajgonkowego kuzyna - Tymona. Dotraliśmy całą rodziną i już po Kościele i po sutym obiedzie zgraja kuzynostwa w liczbie 8 - najmłodsza: rok i 5 miesięcy, nastarszy: 11 lat i 7 miesięcy - wybyła przed dom.
Tysia ze swoją kuzynką Basią wdrapywały się na ogrodzenie. Basia boleśnie uderzyła się w kolano i zapytała głośno: Za co mnie to spotkało?
M refleksyjnie: Może coś zrobiłaś i jak ten ... no ten ... Bóg Cię ukarał?
B po chwilownym zastanowieniu: Pewnie coś zrobiłam...

bohaterka

Prawdziwą bohaterką pierwszych przedszkolnych dni Lili jest Tysia. Nagle wydoroślała i z niesamodzielnego zerówkowicza zrobiła się mega dzieciakiem.
1. Przebiera się sama z piżamek jak tylko ją poproszę.
2. Siada do śniadania jak tylko ja poproszę.
3. Ubiera się w bluzę i buty do wyjścia jak tylko ja poproszę.
4. Wsiada do samochodu na podstawkę bez marudzenia i sama zapina pasy.
5. W przedszkolu idzie na piętro, zdejmuje bluzę lub kurtkę, przebiera się w kapcie i schodzi do nas z pytaniem: Mamuś, czy w czymś Ci jeszcze pomóc?

Jest boska, choć nadal to nasza chodząca po drzewach, siedząca na ogrodzeniowych słupkach i niemiłosiernie szalejąca Pippi Pończoszanka, ze skarpetkami nałożonymi na lewą stronę, spadającymi spodniami i rozczochranymi włosami, kochająca śmigać na rowerze i wykorzystująca każdą okazję, aby się przejechać, nawet wówczas, jeśli celem jest jedynie oddalony o 100 metrów sklepik na rogu ulicy.

Tysia jest też moją osobistą bohaterką. Dziś po powrocie z przedszkola sajgonki poprosiły mnie o sorbet truskawkowy. Wyjęłam z zamrażalki, a że był twardy jak kamień, powiedziałam zniecierpliwionym sajgonkom, które zostały przed domem, że muszą chwilę poczekać. Po paru sekundach przyszła Tysia i zapytała, dlaczego jeszcze czekają. Odpowiedziałam jak wcześniej, na co Tysia:
- Mamo, a ciocia Gosia potrafi nakładać takie twarde lody.
Ja: Ok, rozumiem, ale pewnie ciocia  Gosia jest lepsza ode mnie w te klocki.
Tysia zamykając za sobą drzwi wejściowe, mruczała pod nosem: Nieprawda, moja mama jest najlepsza ze wszystkich!

Dla takich chwil warto żyć.

 

koko euro spoko

Przynajmniej jeden pożytek z polskiego hitu na Euro 2012.
Tysia, śpiewając koko euro spoko, nauczyła się wymawiać literkę "R"!
Gratulujemy Jarzębinie z miejscowowści Kocudza w województwie lubelskim za uczynienie niemożliwego możliwym.
Może dzięki koko wygramy chociaż jeden mecz;)

przedszkole i pochwały

Sajgonki pod względem szybkiego dostosowania się do sytuacji niewiele się różnią. Lili zawojowała panie z przedszkola, które nie mogły uwierzyć, że jeszcze nie skończyła trzech lat.
Dziś wszyscy oczywiście zadają Lili jedno pytanie: Jak było w przedszkolu? Na co świeżo upieczony przedszkolak odpowiada, że fajnie, ale nie lubi pana Daniela, bo jest "niepsyjemny". Choć wszystkim pokazuje otrzymaną od niego pięczątkę na dłoni. Tysi aż zaświeciły się na nią oczy po czym powiedziała, że pan Daniel daje takie tylko wyjątkowo grzecznym dzieciom. Ale Lili toleruje i uwielbia tylko jednego faceta - swojego ojca. To typowa córunia tatusia, która jak ktoś zapyta ją jak ma na imię odpowiada:
- Nazywam się Lila Skarbulec Tatusia!

Tysia natomiast przeszła od razu do konkretnych pytań.
M: Lili robiłaś dziś siusiu w przedszkolu?
Lili z dumą: Tak!
M: To zuch dziewczyna! I pamiętaj Lili jak Cię zerówkowicz chwali, to już nic więcej i lepiej nie musisz robić!
Nie muszę pisać, że Lili po pochwale Tysi była wniebowzięta.

koniec

Koniec dłuugiego weekendu. I koniec jakiegoś etapu w naszym życiu. Nasza mała Lili idzie jutro pierwszy raz do przedszkola. Trochę się stresuję...
... i przypominam sobie pierwszy dzień Tysi w przedszkolu. Z duszą na ramieniu poszłam ją odebrać, a jak mnie zobaczyła to zapytała, dlaczego tak szybko przyszłam. Podobnym tekstem uraczyła następnego dnia eSBeka, któremu z kolei zadała pytanie, czy jeszcze wróci do przedszkola.
Zobaczymy, czy pod względem niezwykle szybkiego dostosowywania się do nowych sytuacji, sajgonki są podobne, czy też się znacznie różnią.

majówa...

...rozpoczęła się jakimś wrednym wirusem, którego Tysia potraktowała sześciodniową gorączką - ostatni podryg choroby był makabryczny, bo dostał od niej prawdziwe 39,4 o 2.30 w nocy z piątku na sobotę i zakończył swoje panowanie w Tysiowym organizmie. 
Lili - zodiakalny Lew, a jednak mniej wojownicza - zwalczyła wirusa w 4 dni, tylko dwukrotnie przekraczając 38 kresek na termometrze. Od najbliższego poniedziałku idzie do przedszkola, więc kolejne uodpornienie na wirusa możemy odfajkować.
Ten wyjątkowo długi weekend mieliśmy spędzić na babskim wypadzie u Babci podpatrując łosie, wilki, bobry i dzikie kaczki, ale z powodu pogromu chorobowego i matczynych zaległości zawodowych, Babcia przyjechała do nas. eSBek, który nie mógł uwierzyć, że zostanie na tydzień sam w domu i niemiłosiernie przeżywał jak to będzie za nami "tęsknić", nie mógł sprawdzić jakie to szczęście pozbyć się trzech bab na cały tydzień. No cóż … na otarcie łez przyjechała teściowa;)

Dziś wylądowaliśmy w parku dinozaurów wykorzystując z sajgonkami wszelkie możliwe atrakcje. Głupio się przyznać, ale ja w parku dinozaurów najbardziej uwielbiam łańcuchową karuzelę, bo przypomina mi szaleństwa z dzieciństwa. Razem z Tysią nie przepuścimy żadnej okazji, aby się przejechać łapiąc się nawzajem już w powietrzu, zakręcając łańcuchy i puszczając z rozmachem. A że w "naszym" parku dinozaurów takie atrakcje usytuowane są wśród drzew, wrażenia są ponad przeciętne. Dziś z Tysią kręciłyśmy się co najmniej z 5 razy. Lili natomiast nie pozostaje w tyle za starszą siostrą, bo tyleż samo razy - o ile nie więcej używała karuzeli łańcuchowej dla młodszych dzieci.
Pogoda przecudna, oby tak dalej, to na pewno zregenerujemy się po ostatnich trudach.